Rehabilitacja dorosłych

Terapia manualna

Terapia manualna to metoda terapeutyczna, w której fizjoterapeuta wykorzystuje techniki manualne, czyli wykonywane ręcznie, w celu redukcji bólu, zwiększenia zakresu ruchu, zwiększenia elastyczności tkanek miękkich oraz poprawy ogólnego samopoczucia pacjenta. W trakcie zabiegu rehabilitant wykonuje różnego rodzaju techniki manualne, takie jak trakcje, mięśniowe uwalnianie napięcia, mobilizacja stawów, manipulacja stawów, techniki punktowe, techniki mięśniowo-powięziowe i inne. Każda z tych technik ma na celu ułatwienie ruchu, redukcję bólu oraz poprawę jakości tkanek miękkich. Fizjoterapeuta stosuje terapię manualną tylko po dokładnym wywiadzie, badaniu fizyklanym i postawieniu konkretnej diagnozy. Terapia manualna może być stosowana w leczeniu różnego rodzaju schorzeń, takich jak bóle kręgosłupa, dysfunkcje stawowe, nerwobóle, migreny, bóle głowy, ogólne bóle aparatu ruchu czy też jako zmniejszenie skutków urazów. W tej metodzie niezwykle ważna jest precyzja i delikatność wykonywanych technik, aby uniknąć niepożądanych skutków ubocznych. Dlatego też powinna być wykonywana przez wyszkolonego fizjoterapeutę, który posiada odpowiednie umiejętności i doświadczenie w tej dziedzinie. Pomimo że jest to bardzo skuteczna metoda terapeutyczna, może nie być odpowiednia dla wszystkich pacjentów, przez przeciwwskazania, które uniemożliwiają lub utrudniają stosowanie tej terapii.

Przeciwwskazaniami do terapii manualnej mogą być:

 

  1. Ostre stany zapalne – nie jest zalecana w przypadku ostrego stanu zapalnego, ponieważ może zwiększyć ból i zaostrzyć stan zapalny.
  2. Złamania kości – nie powinna być stosowana w przypadku złamań kości, ponieważ może prowadzić do dalszych uszkodzeń.
  3. Skłonność do krwawień – jest przeciwwskazana u pacjentów z zaburzeniami krwawień lub przyjmujących leki przeciwkrzepliwe, ponieważ może zwiększyć ryzyko krwawienia.
  4. Zakażenia – nie jest zalecana w przypadku infekcji, ponieważ może zwiększyć ryzyko rozprzestrzenienia się infekcji.
  5. Nowotwory – może zwiększać ryzyko rozprzestrzeniania się nowotworu, dlatego nie jest zalecana w przypadku chorób nowotworowych.
  6. Osteoporoza – może być przeciwwskazana u pacjentów z osteoporozą, ponieważ może prowadzić do złamań kości.
  7. Choroby autoimmunologiczne – może zwiększać ryzyko zaostrzenia chorób autoimmunologicznych, dlatego nie jest zalecana u pacjentów z takimi chorobami.

Terapia powięziowa

Terapia powięziowa to metoda terapeutyczna, która skupia się na wpływie na układ powięziowy w celu poprawy funkcji ruchowych, redukcji bólu, zmniejszenia napięcia i poprawy ogólnego samopoczucia pacjenta.

Powięź to tkanka łączna, która pokrywa i przenika mięśnie, łączy je ze sobą oraz zapewnia stabilizację i ochronę wewnętrznym organom. Tkanka ta jest również zaangażowana w regulację napięcia mięśniowego czy koordynację ruchów.

W terapii powięziowej fizjoterapeuta wykorzystuje różne techniki, takie jak ugniatanie, rozciąganie, wibrowanie i uciskanie w celu zmniejszenia napięcia ciała pacjenta i poprawy funkcji ruchowych. Fizjoterapeuta może również stosować techniki aktywne, takie jak ćwiczenia rozciągające, aby wzmocnić powięź i poprawić stabilizację ciała.

Ten rodzaj terapii jest stosowany w leczeniu różnych schorzeń, takich jak bóle kręgosłupa, bóle mięśniowe, ostre urazy aparatu ruchu, migreny, bóle głowy, nerwobóle, zaburzenia ruchowe i wiele innych. Zabieg ten może również pomóc w poprawie równowagi ciała oraz poprawie postawy.

W terapii powięziowej ważne jest dokładne zbadanie pacjenta i określenie indywidualnego planu terapeutycznego. Fizjoterapeuta stosuje różne techniki i metody w zależności od potrzeb pacjenta i celów terapeutycznych. Terapia powięziowa powinna być wykonywana przez wyszkolonego fizjoterapeutę, który posiada odpowiednie umiejętności i doświadczenie w tej dziedzinie.

Mimo że terapia powięziowa jest ogólnie uważana za bezpieczną i skuteczną metodę leczenia, istnieją pewne przeciwwskazania, które mogą wykluczyć jej stosowanie lub wymagać ostrożności.

Przeciwwskazania do terapii powięziowej mogą obejmować:

  1. Ostre infekcje i stany zapalne
  2. Złamania kości lub urazy układu kostnego
  3. Skłonność do krwawienia lub zaburzenia krzepnięcia krwi
  4. Nowotwory
  5. Ciężkie choroby serca i naczyń krwionośnych
  6. Ciąża
  7. Ostre choroby neurologiczne, takie jak pourazowe uszkodzenia mózgu
  8. Skłonność do reakcji alergicznych
  9. Niektóre choroby skóry

Trening medyczny

Trening medyczny jest procesem terapeutycznym, w którym fizjoterapeuta opracowuje i wdraża program ćwiczeń fizycznych, tak aby pomóc pacjentowi w poprawie jego zdrowia ogólnego jak i w zmniejszeniu konkretnych dolegliwości bólowych.

Jest niezwykle ważnym elementem rehabilitacji w bólu ostrym aparatu ruchu, po urazach, chorobach czy też zabiegach chirurgicznych, a także w przypadku schorzeń przewlekłych, takich jak choroby serca, cukrzyca, choroby reumatyczne, choroby układu oddechowego.

Podczas treningu medycznego fizjoterapeuta pracuje z pacjentem, aby zaprojektować program ćwiczeń, który będzie odpowiadał jego indywidualnym potrzebom i celom.
Na wizycie fizjoterapeuta ocenia poziom sprawności fizycznej pacjenta, jego ograniczenia ruchowe i bóle oraz uwzględnia indywidualne preferencje i styl życia pacjenta.

W trakcie treningu fizjoterapeuta – trener wykorzystuje różne techniki i narzędzia, takie jak ćwiczenia oporowe, gimnastyka korekcyjna, trening siłowy, trening równowagi i koordynacji, trening poprawiający sylwetkę, ćwiczenia rozciągające czy masaż.

Trening medyczny jest nie tylko niezwykle ważnym narzędziem do poprawy zdrowia po chorobach czy kontuzjach, ale także do zapobiegania powrotu dolegliwości oraz dla poprawy jakości życia pacjenta.
Dlatego też często poleca się kontynuowanie ćwiczeń fizycznych po zakończeniu terapii, aby pacjent mógł utrzymać uzyskaną formę i kondycję na dłuższy czas. 

Przeciwwskazania do treningu medycznego mogą obejmować:

  1. Ostre urazy i skręcenia
  2. Złamania kości lub urazy układu kostnego
  3. Skłonność do krwawienia lub zaburzenia krzepnięcia krwi
  4. Ostre choroby układu sercowo-naczyniowego lub układu oddechowego
  5. Niewydolność oddechowa lub sercowo-naczyniowa
  6. Ciąża
  7. Ostre choroby neurologiczne, takie jak pourazowe uszkodzenia mózgu
  8. Zakażenia wirusowe, takie jak COVID-19
  9. Niektóre choroby skóry

 

W przypadku niektórych pacjentów, trening medyczny może być stosowany z ostrożnością lub wymagać modyfikacji ćwiczeń w celu uniknięcia niepożądanych skutków ubocznych.

Fizjoterapia sportowa

Fizjoterapia sportowa to dziedzina fizjoterapii, która koncentruje się na zapobieganiu i leczeniu urazów i schorzeń związanych z aktywnością fizyczną i sportową.

Praca w tym obszarze skupia się na współpracy z zawodowymi sportowcami, rekreacyjnymi amatorami oraz innymi osobami prowadzącymi aktywny tryb życia, pomagając im osiągać swoje cele treningowe i sportowe, a także szybko i skutecznie wrócić do pełnej aktywności po urazach.

Fizjoterapia sportowa opiera się na kompleksowym podejściu do pacjenta, uwzględniającym jego indywidualne potrzeby i cele, najczęściej oparte o konkretną dziedzinę sportu.  Fizjoterapeuci sportowi przeprowadzają dokładne badania fizykalne i ocenę ruchową, aby zidentyfikować obszary, które wymagają poprawy lub leczenia. Następnie opracowują plan terapeutyczny, który może obejmować różne techniki i ćwiczenia, takie jak:
  • Ćwiczenia wzmacniające i stabilizujące mięśnie
  • Ćwiczenia zwiększające zakres ruchów w konkretnych stawach
  • Terapię manualną
  • Mobilizację stawów
  • Kinezjotaping
  • Fizykoterapię

Fizjoterapeuci sportowi często współpracują z trenerami sportowymi i lekarzami ortopedami specjalizującymi się w leczeniu urazów sportowych, aby zapewnić pacjentom kompleksową opiekę i skuteczne leczenie. Fizjoterapia sportowa może pomóc w leczeniu i zapobieganiu wielu urazów sportowych, takim jak naciągnięcia mięśni, zwichnięcia stawów, kontuzje ścięgien oraz nadmierne obciążenia stawów.

Fizjoterapia pourazowa

Fizjoterapia pourazowa zajmuje się diagnozowaniem i leczeniem urazów ciała, które mogą wynikać z wypadków, kontuzji sportowych lub chorób. Celem tej terapii jest przywrócenie funkcji ruchowych, zmniejszenie bólu u pacjenta.

Fizjoterapia pourazowa składa się z kilku etapów.

Pierwszym krokiem jest ocena stanu zdrowia pacjenta, która obejmuje ocenę zakresu ruchu, siły mięśniowej, równowagi, koordynacji i funkcji narządów wewnętrznych.
Na podstawie tych wyników fizjoterapeuta tworzy indywidualny plan leczenia, który jest dostosowany do potrzeb i możliwości pacjenta.

Kolejnym etapem jest terapia manualna, która obejmuje stosowanie różnych technik masażu, manipulacji stawów i mięśni oraz ćwiczeń relaksacyjnych, aby złagodzić ból i poprawić zakres ruchu w stawach.

Fizjoterapeuta może również stosować techniki fizykalne, takie jak krioterapia, laseroterapia, elektroterapia, aby przyspieszyć proces gojenia i zmniejszyć obrzęk.

Kiedy pacjent osiągnie pewien poziom poprawy, fizjoterapeuta zaczyna pracować z nim nad treningiem siły i zadaniami funkcjonalnymi, które mają na celu przywrócenie pełnej funkcjonalności ciała i umożliwienie pacjentowi powrotu do normalnej aktywności.

Fizjoterapia pourazowa jest ważnym elementem procesu leczenia urazów i jest zwykle wykonywana we współpracy z innymi specjalistami, takimi jak lekarze, pielęgniarki czy trenerzy sportowi. Przy odpowiednim podejściu i zaangażowaniu pacjenta, fizjoterapia pourazowa może skutecznie pomóc w powrocie do zdrowia i pełnej aktywności.